از آدمای مغرور بدم میاد
فقط خودشونو قبول دارن
هیچوقت نمیخوان جلوی بقیه کم بیارن
از بهانههای غیرمعقول استفاده میکنن
عمراً اگه طرف بفهمه برای کی نوشتم. از دوستام هستن
ولی فکر نکنم اگه وبلاگمو هم داشته باشن بخونن. اگرم بخونن متوجه بشن
در این حد عوضین که حتی خودشونو اینطوری هم نمیدونن
از طرفی دوستای صمیمی که دارم، خیلی ماهن
آرمان، امیرسین، امیر، مُصی، لوزر، تی ال جون و باقی
مصی رو یه سالی میشه دوست شدیم، دوست خوب و خیلی متواضعیه.
اینا همه چی به تخمشونه، ایول دارن :)))